මෙපරිද්දෙන් ගෙවුනු තවත් අඩ මසක් අවසානයේ මටත් අන් අයට මෙන්ම අපොස සාමාන්ය පෙළ විභාගයට මුහුණ දීමට සිදු විය. විභාගය එතරම්ම අමාරුවක් නැතත් එහි ගුන අගුන කියා ඔබව වෙහෙසට පත් කිරීමට මම ඉදිරිපත් නොවෙමි. උත්පලා ඒ දිනවල සිටියේ මොකක්දෝ අමුතු ස්වභාවයකිනි. එහෙත් විභාගය අවසන් වූ දිනයේ ඈ තුලින් මෙම ඇල්මැරුණු ස්වභාවය වඩාත් විද්යාමාන විය. මුලදී මම සිතා උන්නේ ඒ ඇගේ විභාගය නිසා සිතේ ඇති වූ නොපහන් බවක් බවයි. එහෙත් ඈ විභාගය අවසානයේදීත් සිටි ඩෙස් එකටම ඔලුව තියාන උන් නිසා මම ඈ වෙත ගියෙමි. පව්! විබාගෙ හොදට කරන්න බැරි වෙන්න ඇති. "උත්පලා" ඈ අපහසුවෙන් මෙන් ඔලුව එසවූවාය. "ඕ දසිත්" "ඇයි මේ? විබාගෙ ඉවර උනත් සතුටක් නෑ වගේ?" "මට ටිකක් අමාරුයි දසිත්" මම බිය වීමි. "ඇයි උත්පලා මොකෝ අවුල?" "නෑ දසිත් දැන් දෙතුන් දවසක ඉදන්ම මගෙ ඔලුව රිදෙනව හරියට" "ඉතින් බෙහෙත් ගත්තෙ නැද්ද?" "ගත්ත! අඩුවක් නෑ.... මම අම්මට කිව්වෙත් නෑ අඩු නැතිය කියල.... දැන් නැගිට ගන්නවත් බැරි තරමට අමාරුයි" "අපොයි පෙනඩෝල් දෙකක් ගෙනැත් දෙන්නද?"
විදවන ජීවිතය විදින්නත්, විදින ජීවිතේ ඵල නෙළා ගන්නත් අපි ඔබ සැමට මග කියා දෙන්නෙමු.